บทที่ 22

“สอง... โธ่เว้ย!” ฉันกรีดร้องเมื่อก้าวพลาดตกลงไปในหลุม ฉันเห็นทั้งไบรอันและเซบาสเตียนอยู่ห่างออกไปยี่สิบฟุตตอนที่ฉันร่วงลงไป ฉันพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นให้เร็วที่สุด แต่ก็ช้าไป และฉันก็กลับไปอยู่ในเงื้อมมือของชายคนหนึ่งที่ฉันเคยเรียกว่าลุงอีกครั้ง เขาจับฉันดึงเข้าไปชิดอกแล้วใช้ใบมีดจ่อที่ลำคอ

ไบรอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ